Deze 'Spoon Theory' is weliswaar geschreven door iemand met Lupus, een auto-immuunziekte, maar het kan iedereen die iets mankeert/ die een chronische ziekte heeft helpen om aan anderen uit te leggen hoe het voelt om ziek te zijn. Het geeft een beeld van hoe een dag in het leven van zo iemand er uit ziet, hoe iemand moet om leren gaan met verlies van energie, pijn en keuzes moet leren maken. Het is even een verhaal om te lezen maar het is zeer zeker de moeite waard.
Blog
Niet ik, niet jij, maar wij!
22-01-2014 11:49
Raad 2014-2018 vraagt om een goede samenwerking!
De gigantische verschuiving rond de drie decentralisaties is een geweldige, haast onmogelijke taak als je als raad niet kan samenwerken. Door de grote bezuinigingen die nog worden doorgevoerd is niemand erbij gebaat als je niet kan en durft te gaan staan voor je hele gemeente.
Maken we ons zorgen over de democratische legitimatie? Absoluut, daardoor zullen we als gemeente contracten met marktpartijen moeten aangaan, dit vraagt echter wel om bundeling en verbinding voor alle partijen.
Alle *aankomende raadsleden moeten zich er straks van bewust zijn dat we er niet aan ontkomen om bepaalde zaken te verbinden in regionale verbanden, dit vergt een andere manier van denken. Niet ik, niet jij, maar wij! De omslag in denken verandert niets aan de inzet voor de inwoners van je gemeente. Integendeel, je wordt juist meer getriggerd om het beste resultaat te behalen voor de inwoners.
Natuurlijk is het afzetten makkelijker dan het daadwerkelijk meedenken, en natuurlijk worden de schreeuwers eerder gehoord dan de mensen die hun hoofd breken op de uitdaging., want laten we nu eerlijk zijn, iedereen wil het liefste zijn eigen standpunt eruit slepen cq doordrukken, maar voor die haantjes rest de slachtbank!
De drie decentralisaties ....
* kabinet Rutte-Asscher:
Hevelt de begeleiding, ondersteuning en verzorging uit de Awbz per 2015 over naar de Wmo. Vanaf 2014 vervalt bovendien de aanspraak op dagbesteding en wijzigt de aanspraak op persoonlijke verzorging.
Legt de uitvoering van de Participatiewet vanaf 2015 (voor WWB, voormalig Wajong en Wsw) bij gemeenten. (Hoewel het Sociaal Akkoord van 11 april ook een rol voorziet voor werkgevers, werknemers en regionale structuren);
en maakt gemeenten per 2015 verantwoordelijk voor de jeugdzorg. Het gaat hier om de provinciale jeugdzorg, de jeugdbescherming en -reclassering, de jeugd-ggz en de zorg voor licht verstandelijk gehandicapte jeugd.
Het keyword is Samenwerken!, in het belang van de inwoners!
Niet ik, niet jij, maar wij!
Danielle Pater
22.01.2014 Den Helder
Het gemak van de schreeuwende....
07-11-2013 10:12Het gemak van de schreeuwende...
Gisteravond hadden we op het programma van de raad, de begroting. Zoals altijd weer één brok ellende, dus besloten wij als Stadspartij om deze keer eens niet alleen maar nee en wij zijn tegen te roepen, maar hebben wij eigenlijk het werk van de wethouder van financiën en haar ambtenaren opnieuw gedaan. Wij hebben gekeken naar andere zoekrichtingen om de boel voor Den Helder betaalbaar te houden en de inwoners niet met hogere kosten op te zadelen. Uiteraard was onze begroting een verrassing en niet voor een iedere partij even aangenaam gezien de reacties, de kreten coalitie en pluche waren dan ook veelvuldig te horen. Tevens werd er opgeroepen om kleur te bekennen, maar naar mijn idee hadden wij dat al gedaan door te laten zien dat bij ons in ieder geval duidelijk is geworden dat alleen maar overal nee tegen roepen geen oplossing is en dat je in het voordeel van Den Helder moet denken ipv alleen je eigen persoonlijkheid of partij. Na het presenteren van onze begroting kwamen de vvd, d66, en het cda met hun voorstel ....en wat doe je dan bij de vele raakvlakken in de beide begrotingen ... dan ga je inderdaad kijken waar je elkaar kan vinden en waar je de ruimte kan vinden om zonder de nieuw gevonden begroting op het spel te zetten, je evengoed amendementen en moties te steunen van de andere partijen in de raad. Blij waren wij met de afschaffing van de hondenbelasting .. al vanaf 2010 ben ik daarmee bezig en nu eindelijk een serieus resultaat! Volledig afgeschaft, maar zonder de steun van de vvd d66 enz was dit niet gelukt. *Voor de duidelijkheid de opruimplicht blijft wel!
We hadden ook nog een stevige discussie over de herinvoering van het schoolzwemmen, de kinderen zijn er wel of niet bij gebaat? ... Wij vinden van niet, natuurlijk hebben wij het daar uitgebreid over gehad met de doelgroep .. de kids zelf! Ook de scholen hebben er geen moeite mee dat het schoolzwemmen is afgeschaft..... Er wordt veel geroepen dat schoolzwemmen een must is, maar daar denken die kids toch anders over. De kinderen krijgen al zwemles. Door de ene ouder wordt dit zelf betaald (draagkracht +) en de andere ouder krijgt het vergoed vanuit het jeugdsportfonds (draagkracht -). Deze aanvraag is zeer eenvoudig en is geen belemmering voor de ouder die verantwoording neemt. Iedere ouder wordt op de mogelijkheid van het jeugdsportfonds gewezen, en indien nodig met de aanvraag geholpen.
In Den Helder is het mogelijk om bij msv Zeemacht naast de zwemles van het kind ook een gratis sport te beoefen (kind) .. de keuze is groot!
Een motie om het huidige gemeentehuis in ieder geval nu waterdicht te maken steunden wij natuurlijk, want in tegenstelling tot wat de ietswat angstige so called oppositiepartijen schreeuwen is en blijft de Stadspartij tegen nieuwbouw stadhuis op de stationslocatie!!!!
Diverse moties en amendementen zijn er ingediend en ingetrokken, zelf moet je daar als raadsleden in samenspraak met de rest van je commissie en partijleden een juiste keuze in maken. Diverse onderzoek vragende richtingen hebben we gesteund oa de zonatlas , ook kon de textuele wijzing inzake het Assorgiaplein op onze steun rekenen, natuurlijk waren er ook moties en amendementen waar wij als partij niet in mee gingen, bv een gebruikersruimte in de wijk voor drugs is een absolute no go.
Opvallend vind ik altijd de emoties van mensen tijdens deze grote vergaderingen, en ook die van mezelf. Meestal kan ik het wel zakelijk houden, maar soms en dan inderdaad gister was er één van die soms, komt er bij mij ook een andere emotie bovendrijven de emotie: Onbegrip, die je dan nog kan opdelen in woede en ongeloof. Woede omdat er de vorige vergaderingen door bepaalde partijen zo lang is lopen traineren dat je nu een extra commissievergadering nodig had voorafgaande aan de officiele begrotingsraad. Ongeloof doordat sommige mensen nog steeds pogen om met moties voor de buhne te scoren. Ook erger ik me persoonlijk aan de dommigheid en de suggestieve manier van doen, doo bepaalde mensen in de raad, als je niet weet waar je het over heb, hou dan gewoon je mond dicht. Ik betrapte mezelf dan ook geregeld op het woord Sukkel uit mijn mond! Toch is zo`n vergadering ook wel humor, met een zo goed als onverstaanbare wethouder (stem kwijt), een wethouder die haar lippen stift midden in de raadszaal, een burgemeester die met zijn naambordje de vloer veegde en de onderlinge blikken van verstandhouding die her en der door de raadszaal heenvliegen.
Toch nog één vraagje van mijn kant ...
Als de "oppositie" zo eensgezind was, waarom hebben ze dan niet als één groot blok alle moties en amendementen weggestemd?
De Stadhuissoap Den Helder gaat door dit winterseizoen!
01-11-2013 22:09
Op 12 en 18 november 2013 vanaf 19.15 bent u van harte welkom in het Gemeentehuis van Den Helder. Wij als raad gaan dan weer stevig in debat, er zal worden gesproken over een beschikbaarstelling van een miljoenenkrediet voor de zo gewilde nieuwbouw Stadhuis, alsmede de verhoging van het voorbereidingskrediet met nog eens negen ton, bovenop de twee miljoen die al beschikbaar was gesteld. U begrijpt het al ook dit winterseizoen hoeft u zich niet te vervelen!
Uiteraard blijven wij als Stadspartij Den Helder keihard tegen dit megalomane project.
*Megalomanie is in de psychologie de wetenschappelijke naam van grootheidswaan of grootheidswaanzin.
De dooddoeners
- meer reuring in de stad
- meer inkomsten voor de winkeliers binnenstad
- opknappen stationslocatie
Die gaan wat mij betreft niet op, men kan namelijk maar eenmaal die € uitgeven! Ook als het nieuw te bouwen stadhuis niet doorgaat zal de stationslocatie zeker worden opgeknapt! Dan zal er ook eens wat moeten worden gedaan voor de busreizigers die nu voor de zoveelste winter weer staan te verregenen en moeten blauwbekken. Een stadhuis is in de avonden ( uitgezonderd de vergader avonden) een doods en donker gebouw.
Het huidige Gemeentehuis voldoet misschien niet meer aan de huidige schoonheidsidealen en ja het was een bejaardentehuis. Helemaal in het begin van mijn politieke carriëre (2010) heb ik een gesprek gehad met een inspecteur/medewerker inzake het huidige Gemeentehuis en ja het moet worden opgeknapt!, dat staat buiten kijf, maar wat moet er nu precies worden opgeknapt ... het binnenkamersklimaat, want tja dat voldoet niet aan de eisen. Tevens is het wellicht raadzaam om de buitenkant ook een mooie duurzame lift te geven, maar wat mij betreft staat dit Gemeentehuis precies waar het hoort, namelijk in het midden van Den Helder.
Uiteraard blijven wij als Stadspartij Den Helder keihard tegen dit megalomane project.
*Megalomanie is in de psychologie de wetenschappelijke naam van grootheidswaan of grootheidswaanzin.
De dooddoeners
- meer reuring in de stad
- meer inkomsten voor de winkeliers binnenstad
- opknappen stationslocatie
Die gaan wat mij betreft niet op, men kan namelijk maar eenmaal die € uitgeven! Ook als het nieuw te bouwen stadhuis niet doorgaat zal de stationslocatie zeker worden opgeknapt! Dan zal er ook eens wat moeten worden gedaan voor de busreizigers die nu voor de zoveelste winter weer staan te verregenen en moeten blauwbekken. Een stadhuis is in de avonden ( uitgezonderd de vergader avonden) een doods en donker gebouw.
Het huidige Gemeentehuis voldoet misschien niet meer aan de huidige schoonheidsidealen en ja het was een bejaardentehuis. Helemaal in het begin van mijn politieke carriëre (2010) heb ik een gesprek gehad met een inspecteur/medewerker inzake het huidige Gemeentehuis en ja het moet worden opgeknapt!, dat staat buiten kijf, maar wat moet er nu precies worden opgeknapt ... het binnenkamersklimaat, want tja dat voldoet niet aan de eisen. Tevens is het wellicht raadzaam om de buitenkant ook een mooie duurzame lift te geven, maar wat mij betreft staat dit Gemeentehuis precies waar het hoort, namelijk in het midden van Den Helder.
De eerste raad na het zomerreces
03-09-2013 14:29Nooit een saai moment in de raad van Den Helder.
Gisteravond ( 2/9/2013) was de vergadering een deel jailhouse rock en een deel ergenis. Jailhouse rock doordat er door een wel heel onbetrouwbare partij van alles werd gejat oa. referendum stukje (stadspartij) waar nu dus een aparte vergadering voor dient te worden uitgeschreven, stoplichten timorlaan (verenigde socialisten). Tevens stelde deze partij schofferende en zeer suggestieve vragen oa. inzake loodsgracht 3. Graag zouden wij de bewijzen van alles wat deze raadsleden zeggen te horen als collega raadsleden hiervan willen ontvangen.. is logisch. Daar waar andere hun werk doen voor de raadsvergadering en dus gewoon op de hoogte zijn van wat er speelt doet een andere partij iets minder moeite en tja dat roept ergenis op. Verder kwam er de overstap van de 3 overgeblevenTrotsleden + wethouder ( bestuur en commissieleden zijn allang verdwenen) aan het einde van dit politieke jaar naar de vvd aan bod, echter daar hebben wij niets over te zeggen als raad, is een persoonlijke beslissing. Dat gedeelte van de avond was dus in mijn ogen gewoon tijdverspilling.
https://www.noordhollandsdagblad.nl/stadstreek/denhelder/article24350963.ece/PvdA-en-ChristenUnie-zetten-stadhuisbesluit-andermaal-op-losse-schroeven?lref=sp2
De lepeltheorie politiek en chronisch ziek! In mijn geval Reuma!
23-03-2013 15:26
Ik hoop dat een ieder hier iets van opsteekt en zeker voor mijn politieke collega`s .. Denk eens terug aan het onderstaande verhaal straks bij de zorg vraagstukken!
DE LEPEL THEORIE.
Mijn beste vriendin en ik zaten in de snackbar, te praten. Zoals gewoonlijk was het al laat en we aten franse frietjes met saus. Vroeger toen we jong waren brachten we veel tijd door in de snackbar in plaats van op school, en de meeste tijd spraken we over jongens, muziek of over onbelangrijke dingen die voor ons op dat moment wel belangrijk waren. We waren nooit ergens serieus over, en de meeste tijd waren we aan het lachen. Dat was toen, maar nu praten we vaak over andere dingen.
Toen ik wat medicijnen nam tijdens het eten van mijn snack zoals ik altijd deed, keek ze me aan met een vreemd soort van staren, zonder verder te praten. Toen vroeg ze me zomaar uit het niets hoe het voelt om lupus te hebben en om ziek te zijn.
Ik was ontzet, niet zozeer omdat ze hem in het wilde weg stelde, maar ook omdat ik dacht dat ze alles over lupus wist wat er bekend over was. Ze ging met me mee naar de doktoren, ze zag me lopen met krukken, zag me overgeven in de badkamer, en ze zag me huilend van de pijn, wat was er dan nog meer wat ze moest weten?
Ik begon wat te raaskallen over pillen , ongemakken en pijnen, maar ze hield aan en leek niet tevreden te zijn met mijn antwoorden. Ik was een beetje verrast terwijl ze mijn kamergenoot was toen we studeerden, en al jaren lang een goede vriendin van me was; Ik dacht dat ze al lang wist wat de medische definitie van lupus was.
Toen keek ze me aan met een blik, die ieder ziek mens heel goed kent, het gezicht van pure nieuwsgierigheid van iets wat niemand die gezond is echt kan snappen. Ze vroeg me hoe het voelde, niet lichamelijk, maar hoe het voelde om mij te zijn, ziek te zijn.
Terwijl ik mezelf probeerde te kalmeren, keek ik rond voor hulp of begeleiding, maar ook om tijd te rekken om te denken. Ik probeerde de goede woorden te vinden. Hoe beantwoord ik een vraag die ik ook nog nooit voor mezelf heb kunnen beantwoorden? Hoe leg ik ieder detail van iedere dag , aangedaan te zijn, en emoties die een ziek mens doormaakt duidelijk uit aan iemand die gezond is.
Ik had het op kunnen geven, een grapje kunnen maken zoals ik normaal doe, en van onderwerp kunnen veranderen, maar ik dacht als ik niet probeer het haar uit te leggen, hoe kan ik dan van haar verwachten dat ze het begrijpt. Als ik het niet uit kan leggen aan mijn beste vriendin, hoe kan ik mijn wereld dan uitleggen aan iemand anders? Ik moest het gewoon proberen.
Op dat moment werd de lepel theorie geboren. Snel graaide ik alle lepels van de tafel; en zelfs van alle andere tafels. Ik keek haar in de ogen en zei Hier ga je dan, je hebt Lupus. Een beetje verbaasd keek ze me aan, zoals de meeste zouden doen als ze een boeketje lepels in de hand krijgen. De koude metalen lepels klikten in mijn handen terwijl ik ze groepeerde en in haar handen legde.
Ik legde haar uit dat het verschil tussen ziek zijn en gezond zijn is dat een ziek mens keuzes moet maken, en constant moet nadenken over dingen terwijl de rest van de wereld dat niet hoeft. De gezonden hebben de luxe van een leven zonder keuzes, een gift die de meeste mensen als vanzelfsprekend zien.
De meeste mensen starten de dag met onnoemelijk veel mogelijkheden, en energie om te doen wat ze maar willen, vooral jonge mensen. Voor het grootste deel, hoeven ze zich geen zorgen te maken over de effecten van hun bedrijvigheid. Dus voor mijn uitleg, gebruik ik de lepels om dit punt goed uit te kunnen drukken.
Ik wilde voor haar iets om vast te houden, en voor mij om wat weg te kunnen nemen, omdat de meeste mensen met een chronische ziekte leven met het verlies van het leven wat ze eerder wel hadden. Als ik de controle van het wegnemen van lepels bleef, dan zou ze weten hoe het voelt dat iemand of iets, in dit geval Lupus, controle over je leven heeft.
Opgewonden greep ze de lepels. Ze begreep nog niet wat ik aan het doen was, maar ze is altijd in voor leuke dingen, dus ik geloofde dat ze dacht dat ik een grapje maakte zoals ik normaal gesproken doe bij gevoelige onderwerpen. Ze had niet in de gaten hoe serieus ik nog zou worden.
Ik vroeg haar de lepels te tellen. Ze vroeg waarom, en ik legde haar uit dat als je gezond bent, je verwacht een nooit ophoudend aantal lepels te hebben. Maar als je de dag moet plannen, moet je precies weten met hoeveel lepels je de dag start. Het geeft ook geen garantie dat je er onderweg nog wat verliest, maar het helpt tenminste te weten hoe je start.
Ze telde 12 lepels. Ze lachte en zei dat ze er meer wilde hebben. Ik zei nee, en ik wist meteen dat dit spelletje zou werken, toen ze teleurgesteld keek, en we waren nog niet eens begonnen. Ik wil al jaren meer lepels, en ik heb nog geen manier gevonden er meer te krijgen, waarom zou zij er wel meer hebben? Ik vertelde haar dat ze er altijd bedacht op moest zijn hoeveel ze er had, en hen niet te laten vallen omdat ze nooit mag vergeten dat ze Lupus heeft.
Ik vroeg haar, haar dagelijkse bezigheden te vertellen, inclusief de simpelste dingen. Terwijl ze ratelde over alle dingen, ook leuke dingen; legde ik haar uit dat iedere bezigheid haar een lepel kost. Terwijl ze net vertelde over het opstaan en klaarmaken, om naar haar werk te gaan iedere ochtend, stopte ik haar, en nam een lepel weg. Ik vloog haar bijna naar haar keel. Ik zei NEE! Je staat niet zomaar op.
Eerst doe je moeizaam je ogen open, en je komt er achter dat je te laat bent doordat je slecht geslapen hebt. Je kruipt moeizaam uit bed, en je moet eerst zorgen dat je iets eet voor je iets anders kunt doen, want als je niets eet kun je ook je medicijnen niet nemen, en kun je meteen alle lepels van vandaag inleveren, en die van morgen ook.
Ik nam weer een lepel weg, en ze realiseerde zich dat ze zich nog niet eens had aangekleed. Douchen kost haar een lepel, alleen maar voor het wassen van haar haren en het scheren van haar benen. Het hoog rijken van de armen tijdens het haren wassen, en het laag rijken om haar benen te scheren kost haar waarschijnlijk meer dan 1 lepel, maar dat zei ik maar niet omdat ik het sneu voor haar vond, en om haar niet bang te maken.
Het aankleden koste haar alweer een lepel. Ik stopte haar weer, en brak iedere taak af om haar duidelijk te maken dat ze om ieder detail moest nadenken. Je kunt niet zomaar wat kleren aandoen als je ziek bent. Ik legde haar uit dat ik moet kijken welke kleren ik lichamelijk aan kan doen, als mijn handen pijn doen kan ik niet iets aandoen met knopen of een rits.
Als ik die dag kneuzingen heb, heb ik lange mouwen nodig, en als ik koorts heb moet ik een sweater aantrekken om warm te blijven en ga zo maar door. Als mijn haren uitvallen heb ik meer tijd nodig om er goed uit te zien en een bijkomende factor is dan dat ik me 5 minuten slecht voel omdat het me 2 uur koste om dit alles te doen.
Ik denk dat ze het begon te begrijpen terwijl ze in theorie nog niet eens op haar werk was, en nog maar 6 lepels over had. Toen legde ik haar uit dat ze de rest van haar dag precies uit moest stippelen, want als de lepels op zijn, zijn ze ook op. Soms kun je de lepels van morgen gebruiken, maar bedenk dan hoe moeilijk de volgende dag zal zijn met nog minder lepels.
Ook moest ik haar uitleggen dat iemand die ziek is, altijd leeft met de gedachte dat morgen misschien een dag is dat je verkouden wordt, of een infectie krijgt, of vele andere dingen die voor een chronische zieke gevaarlijk kunnen zijn. Dus je wilt nooit met te weinig lepels komen te zitten, omdat je nooit weet wanneer je ze echt nodig hebt. Ik wilde haar niet deprimeren, maar ik moest realistisch blijven, en jammer genoeg moest ik voorbereid zijn op het slechtste deel van een normale dag voor mij.
We gingen door met de rest van de dag, en langzaamaan leerde ze dat het overslaan van de lunch haar weer een lepel zou kosten, evenals het staan wachten op de trein, maar ook te lang typen op de computer. Ze werd gedwongen keuzes te maken en over bepaalde dingen na te denken. Hypothetisch gezien hoefde ze voor die dag geen boodschappen te doen, zodat ze de spullen voor het avondeten had.
Toen we bij het einde van haar zogenaamde dag kwamen, zei ze dat ze honger had. Ik sommeerde haar dat ze nog warm moest eten maar dat ze nog maar 1 lepel over had. Als ze zou koken zou ze geen energie ( lepels) meer over hebben om de afwas te doen. Als ze uit eten zou gaan, zou ze misschien te moe kunnen zijn om veilig in de auto naar huis te rijden. Toen zei ik tegen haar dat ik nog niet te moeite had genomen om haar in dit spelletje te vertellen dat ze ook nog eens misselijk was, dat koken al helemaal niet meer aan de orde kwam.
Ze besloot soep te maken, omdat dat makkelijk was. Ik zei tegen haar dat het nog maar 19.00 uur was, je hebt de rest van de avond nog maar 1 lepel, dus kun je misschien iets leuks doen, of je huis poetsen, of gaan zingen bij je koor, maar je kunt het niet allemaal doen.
Zelden zag ik haar emotioneel, en toen ik zag dat ze overstuur raakte, wist ik dat ik tot haar doordrong. Ik wilde niet dat mijn vriendin overstuur raakte, maar op hetzelfde moment was ik blij dat iemand mij eindelijk een beetje begreep. Ze had tranen in haar ogen en zei Christine, hoe doe je dat?
Doe je dit werkelijk iedere dag? Ik legde haar uit dat sommige dagen slechter gaan dan andere; sommige dagen heb ik meer lepels dan andere. Maar ik kan het niet laten verdwijnen, en ik kan het ook nooit vergeten, ik moet er altijd aan denken. Ik had nog een reserve lepel in mijn hand. Ik zei simpelweg, ik heb geleerd om te leven met een reserve lepel in mijn zak. Je moet altijd voorbereid zijn.
Het is moeilijk, het moeilijkste wat ik heb geleerd is om het kalm aan te doen, en niet alles te doen wat je wilt. Ik vecht hier iedere dag mee. Ik haat het buitengesloten te worden, thuis te moeten blijven terwijl ik zou willen gaan, dingen niet gedaan te kunnen krijgen omdat het niet gaat. Ik wilde dat ze de frustratie voelde. Ik wilde dat ze begreep, dat alles wat iedereen doet zo gemakkelijk gaat, maar dat het voor mij honderd kleine dingen zijn in een. Ik moet aan het weer denken, mijn temperatuur die dag, en de planning voor de hele dag maken voordat ik me ergens in stort.
Andere mensen kunnen simpel dingen doen, ik moet mijn eigen plan trekken een strategie maken alsof ik een oorlog moet plannen. Deze levensstijl maakt het verschil tussen zieke en gezonde mensen. Voor gezonde mensen is er de wonderlijke mogelijkheid, niet te denken maar te doen. Ik mis die vrijheid. Ik mis het nooit lepels te hoeven tellen.
Nadat we allebei wat emotioneel waren en we er wat langer over door praten, merkte ik dat ze wat bedroefd was. Misschien begreep ze het eindelijk. Misschien realiseerde ze zich, dat ze nooit echt zou kunnen zeggen dat ze het ECHT helemaal begreep. Maar ze zou tenminste begrijpen waarom ik sommige avonden niet met haar ergens kan gaan eten, of dat ik niet naar haar kan gaan, maar dat zij wat vaker naar mij moet komen.
Ik omhelsde haar en we liepen uit de snackbar. Ik had nog een lepel in mijn hand en ik zei ach ben maar niet bezorgd. Ik zie dit als een zegen. Ik ben gedwongen over alles wat ik doe na te denken. Weet je wel hoeveel lepels sommige mensen iedere dag verspillen? Ik heb geen ruimte voor weggegooide tijd, of weggegooide lepels, en ik koos ervoor deze tijd met jou te gebruiken.
Sinds deze avond, heb ik deze lepel theorie gebruikt om mijn leven uit te leggen aan veel mensen. In feite hebben mijn familie en vrienden het nu ook altijd over lepels. Het is een codewoord geworden van wat ik wel en wat ik niet kan doen. Als mensen de lepel theorie begrijpen lijkt het dat ze ook mij beter begrijpen, maar ook merk ik dat ze hun leven wat anders lijden dan voorheen.
Deze theorie is niet alleen toepasselijk op Lupus, maar geld voor vele andere chronische ziekten of handicaps. Hopelijk neemt men niet meer alles in het leven als vanzelfsprekend. Ik geef iedere keer een stukje van mezelf, in iedere zin van het woord als ik iets doe. Het is een grapje geworden, ik ben er beroemd mee geworden als grapje tegen mensen te zeggen dat ze zich heel speciaal moeten voelen omdat ik wat tijd aan hun spendeer, omdat ze een van mijn lepels hebben.
*bron 2003 by Christine Miserandino butyoudontlooksick.com
Raadsconferentie Egmond 2013
13-02-2013 08:40
Verslag Raadsconferentie Gemeenteraad Den Helder te Egmond aan Zee, februari 2013
Begeleider Andre Mooij
In het kort wat steekwoorden en belevenissen van de raadsconferentie.
We begonnen met een filmpje over een flashmob en de aanleiding hiervoor .. Een plasic fles wordt achtergelaten op een vliegveld vlakbij een prullenbak ... wie pakt hem op? Degene die dit dus uiteindelijk deed werd beloond met de flashmob!
De achterliggende gedachte hiervan was uiteraard: Verbeter de wereld en begin bij jezelf! Het filmpje was dan ook de inleiding naar een Scarfmodel;
Cultuur Gemeenteraad:
• Streven naar consensus (het met elkaar eens worden, is in het belang van de gemeente en haar burgers)
• Dissensus (verschil in politieke visie)
• Cultuur van de Gemeenteraad is afhankelijk van het spanningsveld tussen consensus en dissensus
In onze hersenen reageren 2 systemen die bepalen hoe wij reageren:
• Systeem 1: ons overlevingssysteem, een alarmsysteem dat automatisch reageert, niet uit te schakelen, snel en ad rem en kost energie. Is het systeem dat we gebruiken in het debat en met name bij de interrupties. Lokt vaak een felle tegenreactie uit.
• Systeem 2: rationeel reageren, kost minder energie en gebeurt weloverwogen. Is effectiever en duidelijk. De tegenreactie is vaak ook gematigder.
Om deze systemen te verduidelijken had de cursusleider een voorbeeld uit de raad genomen. Voorbeeld was dat de Stadspartij, bij monde van Pieter Bakker, de motie van wantrouwen indiende tegen wethouder Bruin. *Uiteraard zijn alle beelden openbaar te vinden! De begeleider van deze raadsconferentie heeft een willekeurig openbaar stuk beeldmateriaal gebruikt als lesmateriaal en wist niet wie er wel of niet aanwezig zouden zijn bij de conferentie.
In groepjes bespraken wij hoe het debat daarna gevoerd werd. De bedoeling was om inzicht te krijgen in hoe wij reageerden.
Duidelijk werd dat wij allemaal reageerden volgens systeem 1: vol er in of je nu Ben Reiff, Peter Reenders, Lolke Kuipers of Dirk Pastoor heet, om maar wat voorbeelden die in beeld kwamen te noemen.
De raadsleden die te zien waren in de film waren Pieter Bakker, Ben Reiff, Peter Reenders, Dirk Pastoor, Lolke Kuipers, Bob Haitsma, Nel Dol en Rachel Post.
Van de aanwezigen was er 1 persoon die de grote lijnen van het getoonde filmpje niet begreep en zich daarna afzonderde van de groep en daardoor een heel belangrijk stuk ontwikkeling heeft gemist. De rest van de raadsleden had totaal geen moeite met de getoonde fragmenten en begreep de grote lijnen erin wel. (Bovendien ging het niet om de poppetjes maar om de “112 situatie”)
In een volgende sessie moesten we in een enquête antwoorden op meerkeuze vragen aanvinken en deze antwoorden op een scorelijst invullen. Uit deze scoringslijst komt duidelijk naar voren of je een partijpoliticus, bestuurder, coach, ombudsman of volger bent. Zeer interessant en leerzaam, tevens een aanrader om deze enquête in onze Stadspartijploeg eens door iedereen te laten invullen om goed zicht te krijgen op de kwaliteiten van ons allemaal. Deze kwaliteiten kunnen we dan optimaal inzetten.
Verder hebben we uitgebreid gesproken over zender en ontvanger. Door training kun je als individu je stijl bewust veranderen en daardoor verbeteren. Door beter te zenden komt de ontvangst bij de ander beter over en zendt die ook duidelijker terug.
Nadat de groep voor de borrel was vertrokken, kwam de voorbereidingsgroep nog even bij elkaar en bespraken we de resultaten van de eerste ronde en het hoe nu verder voor de 2de ronde. De samenwerking was optimaal binnen alle groepen.
De 2de dag zijn we vooral bezig geweest met: hoe nu verder. Echte afspraken zijn er niet zwart op wit gemaakt, wel zijn er suggesties gedaan voor een betere samenwerking oa een vergadersysteem. Deze suggesties worden door de voorbereidingscommissie uitgewerkt met de cursusleider de heer André Mooij.
Aanwezige raadsleden & college leden:
Rogier, Bernard, Dirk, Nel, Andries, Ben, Hans V, Martien, Willem, Peter R, Bob, Greet, Sandra, Hans B, Lolke, Pia, Aukelien, Tjitske, Roel, Suzanne, Kees, Koen en Daniëlle
*Marc Nihot gedeeltelijk
Aanwezige ambtenaren van de griffie:
Menno Huisman, Rob de Jonge, Frans Hoogervorst en Frank Blok
Verder aanwezig: interim gemeentesecretaris en aankomend gemeentesecretaris:
dhr Jaap Diepeveen en de dhr Philip Salm
De rekenkamer komt naar u toe.... 31.01.2013
01-02-2013 11:15De rekenkamer komt naar U, de raad toe... en dan wel op een speciale manier!
Voorheen werden de fractievoorzitters of afgevaardigde van een partij op gesprek gevraagd en mochten zij op die manier onderwerpen aandragen voor wat hun graag onderzocht wilden hebben in de aankomende periode, dit keer echter was er wel al een oproep gedaan en mocht iedereen aandragen welke onderwerpen zij graag onderzocht wilden hebben. Wij de Rekenkamercommissie gingen shiften, van daaruit stelden wij een paar onderwerpen op en werden de fractie afgevaardigde uitgenodigd tot een brainstorm sessie over de volgende 5 onderwerpen.
1-Volkshuisvesting
2-Landschappelijk beleid
3-Kwaliteit kinderopvang
4-Wijkgericht werken
5-Subsidiebeleid
Na een korte inleiding van onze voorzitter Boudien gingen we verdeeld in 2 groepen de toegewezen onderwerpen bespreken. De groep waarin Boudien en ik zaten hadden het over 2 3 en 5. De onderzoeksvragen die wij hadden opgesteld waren:
-Wat is het probleem?
-Waar komt dat door?
-Wat moet er gebeuren?
-Wat is de rol en bevoegdheid van de raad?
We waren het er vrij snel over eens dat alhoewel wij als raad een nieuw (5) subsidiebeleid hadden vastgesteld we eigenlijk een nulmeeting wel op prijs zouden stellen, dit nemen wij als rekenkamer dan ook mee.
*Wat is een nulmeting
Feitelijk is een nulmeting niet meer dan een inventarisatie van de huidige situatie, echter met een specifiek doel. Vanuit deze situatie kan makkelijk en weloverwogen naar een toekomstige situatie toegewerkt worden. De bedoeling van een nulmeting is om inzicht te krijgen in de stand van zaken bij de aanvang van een ontwikkel proces.
Verder werd er ook duidelijk dat we eigenlijk allemaal nieuwsgierig waren naar de (3) kinderopvang. Er schijnt een monopolie positie te zijn, toch is de GGD positief en hoe zit het eigenlijk met de subsidie richting peuterspeelzalen en gastouders. Ook dit onderwerp is dus op de hoofdlijst voor onderzoeken door de Rekenkamer geplaatst.
Als laatste is er dan op de hoofdlijst geplaats een onderzoek naar het Landschappelijk beleid. Ook hier wederom vele vragen, (soms al beantwoord) maar ook hier is de raad van Den Helder nieuwsgierig naar.
De taak voor de rekenkamer is dus duidelijk, er is een mooie shifting gemaakt qua onderwerpen waar wij mee aan de gang kunnen gaan. Overigs is het niet zo dat dit alle onderwerpen waren, we hebben er nog genoeg op de grosslijst om zomaar eens onderzoek naar te verrichten!
Deze opzet was duidelijk geslaagd, de raadsleden waren positie gestemd en de samenwerking was voortreffelijk.... en is dus voor herhaling vatbaar!
*Aanwezige partijen
-Groen links
-Christen unie
-Stadspartij
-VVD
-PVBB
-D66
-PVDA
-CDA
-Vrije Socialisten
**Afwezig Trots op Nederland
Een fris begin van 2013
08-01-2013 13:51Eerst wil ik nog even van de gelegenheid gebruik maken om de lezers van dit een heel fijn 2013 toe te wensen. Ondertussen is er alweer het nodige gebeurd in het nieuwe jaar oa. nieuwjaarsrecepties, vergaderingen, bijeenkomsten en de nodige mails en teleoontjes. Begin december 2012 werd er door Jasmijn Miete (eigenaar van Politiek Advies Bureau) gevraagd of ik een gastcolumn (vrije keuze qua onderwerp), voor haar bureau wilde schrijven, die zou dan verschijnen op 1-1-2013. Hoe mooi kan je nieuwjaar beginnen! Wel heb ik de gastcolumn gehouden over een onderwerp dat mij aan het hart gaat, een vergeten groep mensen die aan alle kanten keihard worden getrofen door alle geweldige ideeen van de gemeentes en vanuit Den Haag. Dat het lastig is om deze groep mensen te helpen is naar mijn mening onzin. Alles kan maar je moet wel willen!
Geniet van 2013!
Voor de liefhebbers...
https://www.politiekadviesbureau.nl/content/2012/01/JasmijnMiete-De-stand-van-het-land
Over conclusies en aannames
18-10-2012 12:27
Eindrapport nieuwbouw stadhuis op de stationslocatie
Geconcludeerd kan worden dat er bij dit project, net als bij voorgaande projecten geen projectmatige aanpak is
gehanteerd. Gedurende het gehele proces heeft dit dan ook tot veel onduidelijkheid en vertraging
geleid. Zo waren verantwoordelijkheden en bevoegdheden in onvoldoende mate
vastgelegd. Een duidelijk planproces werd niet gehanteerd en er werd veel gewerkt met
wensbeelden en aannames. Bij een projectmatige aanpak wordt bij de start van een
project aangegeven welke beslissingen, wanneer en door wie moeten worden genomen.
Iedere beslissing gaat gepaard van een risicoanalyse en een communicatieparagraaf. Uit de
communicatieparagraaf blijkt wie op de hoogte moet worden gesteld van bepaalde
beslissingen. Door het hanteren van de bovenstaande methode is het mogelijk om waar
nodig tussentijds bij te sturen. Bij het project rond de nieuwbouw van het
stadhuis zijn veel mogelijkheden tot bijsturing verloren gegaan, omdat men
deze methodiek niet consequent hanteerde.
Probleem bij het project rond de nieuwbouw van het stadhuis is dat tijdens het
proces het ambitieniveau werd opgevoerd. In de bestuursopdracht ging men nog uit van
een sober, duurzaam en doelmatig gebouw, maar in een later stadium koos men met name wat
betreft de architectuur en het binnenkamersklimaat voor een hogere ambitie. Vanzelfsprekend heeft dit grote financiële
consequenties gehad voor het budget.
Wat het budget betreft, lijkt men al vrij snel uit te zijn gegaan van optimistische en
wellicht minder reële aannames. De vraag kan worden opgeroepen of de bij het
beschikbaar stellen van het definitief krediet dit wel reëel was. Men lijkt ervan uit te zijn gegaan dat tijdens de aanbestedingsprocedure
door middel van scherp onderhandelen veel 'terug te verdienen' zou zijn.
Tijdens de aanbestedingsprocedure heeft men er voor gekozen om als gemeente Den
Helder met diverse partijen contracten af te sluiten. Men koos er niet voor om met één
hoofdaannemer een contract af te sluiten, die vervolgens zelf met onderaannemers
contracten moest sluiten. De gekozen manier van werken is een methode die de nodige
risico's met zich mee brengt. Ook wordt het voeren van een strakke regie in een
dergelijke constructie van groter belang. De reden voor het maken van bovenstaande
keuze was gelegen in de veronderstelling dat er door contracten af te sluiten met
meerdere partijen meer onderhandelingsvoordeel te behalen zou zijn. De risico's van de
methode werden aanvaardbaar geacht. In de praktijk is echter gebleken dat de gekozen
aanpak tijdens de bouw tot veel discussie en vertraging heeft geleid. Het voeren van een
sterke regie bleek een probleem te zijn met name omdat niet duidelijk was wie nu waar
verantwoordelijk voor was. Een kapitein op het schip ontbrak.
Uiteraard is dit bovenstaande stuk niet echt en zijn er alleen wat woorden en zinnen veranderd om aan te geven waar het fout zou kunnen gaan. Laten we hopen dat Den Helder heeft geleerd van de fouten uit het verleden (oa. watertoren & brandweerkazerne zijn mooie voorbeelden van hoe het niet moet!) Duidelijk is dat het door het college zo gewilde stadhuis er niet zonder slag of stoot gaat komen. De truukendoos van het college is daardoor wijd opengegaan (omzeilen van griffiers, het op het verkeerde been zetten van burgers enz.) en je moet jezelf dan afvragen "Ben ik nog integer bezig?" als wethouder. Mijn smaak zou het niet zijn! Maar okay die eerste paal wil de D66 wethouder er graag inrammen (uitspraak van de wethouder zelf), de lijnen waren zelfs al uitgezet, alleen natuurlijk niet het volledige plaatje werd daarbij geschetst.(hoe herkenbaar) Het gelegenheidsduo Laurel & Hardy zaagt dus fiks aan de poten van de democratie in Den Helder als blijkt dat je bij zo`n belangrijk project, want dat is dit toch wel in mijn ogen "Het stadhuis van de inwoners" .....> 80% van die zelfde inwoners buitenspel zet door een referendum niet te willen toestaan en het door de wethouder af doen met een simpel antwoord als Maar de inwoners van Den Helder hebben in 2010 toch gestemd tijdens de gemeenteraad verkiezingen... mijn eenvoudige antwoord daarop is dan: U heeft gelijk, daardoor haalde Trots op Nederland 5 en zelf bijna 6 zetels, al die mensen stemden op een partij die hun meer (gratis) parkeerplaatsen beloofde en het tegenhouden van de schouwburg naar Willemsoord, maar het allerbelangrijkste voor deze stemmers was het tegenhouden van het stadhuis naar de stationslocatie!
I rest my case!
Politiek is leuk!
09-10-2012 14:27
Van moeten naar ont-moeten
Enkele jaren geleden kwam zomaar het woord ont-haasten in de mode. We moesten met z'n allen gewoon maar wat minder gehaast doen. De tijd nemen voor ontspanning. Dat was het motto. Daar is niets mis mee, maar makkelijk is het niet. We leggen onszelf van alles op; we willen naast ons werk ook sporten, uitgaan, vakantie vieren, uit eten gaan, een leuk huis mét een mooie tuin. Om dat te bereiken moeten we van alles. De 24-uurs economie lijkt ons te dwingen dan ook maar 24 uur actief te zijn. Heb jij jezelf wel eens afgevraagd WIL ik dat of MOET ik dat? Als dat laatste het geval is, bedenk dan dat ook jij aan ont-moeten kunt denken, net als aan ont-haasten. Er is een grens aan al dat moeten. Alleen jij kunt die bepalen. Erover nadenken is al een vorm van onthaasten. Bedenk dat je niet alles perfect hoeft te doen. Denk eens:
'Als ik dít doe, krijg ik dát niet af
Maar als ik dát doe, blijft dít weer líggen
Als ik allebei doe, doe ik geen van beiden perfect
Maar niet alles wat de moeite waard is om te doen,
is de moeite waar om perfect te doen'
Hoe houdt het bovenstaande stuk zich tot de politiek....
Bij politiek bedrijven komt heel veel kijken, je hebt ontzettend veel email en telefoonverkeer, ook heb je veel vergaderingen denk hierbij aan de raad, commissie en fractievergaderingen, ledenvergaderingen, trainingen, symposium, netwerken, informatieavonden, werk overleggen met wethouders burgemeester of met ambtenaren, uitnodigingen en in mijn geval ook nog een twitter en facebookaccoount om bij te houden naast dit blog! Dit alles doe ik met veel plezier! Een politicus heeft een paar skills nodig oa interesse in mensen, in je omgeving, in je stad. Verder is het handig als je een tikkeltje nieuwsgierig bent, houdt van lezen en uitpluizen van dat wat je leest. Een prettige verzorgde fris ruikende verschijning bent, want eerlijk is eerlijk je vertegenwoordigd je stad en je partij. Daarnaast is het een must dat je een onderhoudend en makkelijk leesbaar stuk in elkaar kan zetten, af en toe een babbel houdt en je netjes en beschaafd kan opstellen naar een ieder toe, ook als je die persoon nu niet zo prettig in de omgang vind. Dit alles kan wat lastig zijn zeker, omdat je met heel veel verschillende soorten mensen in contact komt, de één heeft nu eenmaal een hoger taalniveau dan de ander, dat zie je in de gemeenteraad van Den Helder ook terug, sommige mensen praten op een manier waaraan gewoonweg geen touw aan vast te knopen is, dat is ook voor een raadslid lastig en eerlijk is eerlijk mijn gedachten dwalen dan weleens af. Het allerbelangrijkste is in mijn ogen echter het gezonde verstand, het gaat in mijn ogen er niet om welke opleiding je heb gevolgd, maar om hoe je tegen de gehele gang van zaken aankijkt. Laat je, je makkelijk afschepen of durf je vragen te stellen?. Neem je plaats in bv een audit of rekenkamercommissie als raadslid en durf je de uitdagig aan te gaan om te leren, of niet als die kans je wordt geboden? Wil je heel graag op de voorgrond en in de spotlight staan of hou je, je liever op de achtergrond en doe je, je werk voor je fractie en je partij?. Ben je een thuiszitter of ga je zoals hoort bij de taak van een raadslid/volksvertegenwoordiger geregeld de deur uit en bezoek je de uitnodigingen die je krijgt?. Zelf loop ik niet alle uitnodigingen af, maar laat ik wel geregeld mijn gezicht zien bij de diverse voor oa raadsleden georganiseerde uitnodigingen, het is namelijk een prima manier om op een ontspannen manier informatie te verkrijgen en standpunten uit te wisselen, ook is het gezond om als raadsleden onder elkaar eens met elkaar te praten over koetjes en kalfjes zonder de haat en nijd die tijdens een commissie of raadsvergadering toch geregeld tastbaar is tussen bepaalde personen, zelfs na de raadsvergaderingen als we nog een afsluitend drankje drinken om te gemoederen weer tot bedaren te brengen gaat het toch weer over de vergadering en blijft de spanning. Zo hadden we afgelopen vrijdag een bestuurlijke uitwisseling met Texel, de voorgaande jaren had ik om diverse reden die uitnodiging afgeslagen, maar deze keer had ik het geluk dat ik meekon en leuk dat het was. Zo begonnen we met een overtocht met de TX44 https://www.tx44.nl/ en hadden we aan boord een kennismakingslunch, eenmaal op Texel aangekomen gingen we per bus naar het MOC normaal gesproken is dat voor ons niet zomaar toegangkelijk, na een kop koffie met cake kregen we een voorlichting presentatie over wat er allemaal op het MOC gebeurde en waar ze allemaal aan meewerkte. https://www.marineschepen.nl/school/marinierscenter.html Daarna gingen we op weg naar het NIOZ waar we een presentatie/voorlichting kregen over wat hun allemaal onderzoeken, zeer interessant en leerzaam. https://www.nioz.nl/ Na de presentatie hadden we met zijn allen een gezamelijk diner aan boord voordat we over een toch wel pittig zeetje weer naar Den Helder terug voeren. Zoals je kan lezen is het werk van een raadslid zeer afwisselend, vaak is het leuk en tja soms is het wat minder, maar goed dat is het hele leven.Doe je werk en als dat werk je wat ontspanning, onthaasting en ontmoetingen brengt dan is dat geweldig en benut je het hele pakket ten volle! Focus opdat wat je wilt bereiken voor je stad en wees niet bang om eens buiten de al platgelopen paden te wandelen!